KADER

Eee büyüdüm artık, zaman geçti, çocukça düşünmek yerine daha olgun düşünmeye başladım. Hani çıktığım o dikenli yol vardı ya o yolda ayaklarım kan revan içindeydi hani ben o yolun acısı çektim ama sefasını süremedim. O yol da karşıma öyle bir engel çıktı ki içim kan ağlıya ağlıya yolumdan vazgeçtim. O içimde oluşan burukluğun, hayal kırıklığının ve o acının izahı yok. Onca verdiğim savaşa rağmen bu yolumdan vazgeçmem imkansızdı, öyle zannediyor'muşum meğersem imkansız diye bir şey varmış şu hayatta er ya da geç imkansız, imkansız olduğunu öğretiyormuş. Buna kader de diyebiliriz belki hayırlısı böyleymiş de diyebiliriz ama yıllardır emek verdiğiniz bir şeyin çöpe gitmesi ne kadar hayırlı olabilir ki...